KORNEL MAKUSZYŃSKI

 

 

1884

Kornel Makuszyński, syn Edwarda i Julii z Ogonowskich, przychodzi na świat w dniu 8 stycznia w miasteczku Stryj koło Lwowa. Ojciec, Edward Makuszyński, był urzednikiem wojskowym, zatrudnionym na stanowisku pisarza. Rodzice ciężko pracowali, aby utrzymać pokaźną gromadkę dzieci.

1896

Beztroskie dzieciństwo przerywa śmierć ojca. Dwunastoletni Kornel korepetycjami musi zarabiać na swoje utrzymanie. Wkrótce wyjeżdża do krewnych do Przemyśla, gdzie kończy drugą klasę gimnazjum.

1898

Wyjazd do Lwowa i rozpoczęcie zupełnie samodzielnego życia. Makuszyński rozpoczyna naukę w IV Gimnazjum Męskim im. Jana Długosza.

1902

Na łamach „Tygodnika Literackiego” i dodatku do „Słowa Polskiego” ukazują się dwa sonety Makuszyńskiego.

1903

Makuszyński zdaje maturę i zapisuje się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. Latem wyjeżdża na Śląsk (Gliwice, Zabrze), gdzie prowadził kursy historii i literatury polskiej dla górników i młodzieży robotniczej.

1904 - 1908

Studiuje filologię polską i romańską oraz aktywnie działa w studenckim Kole Polonistów.

1905

Dzięki staraniom Jana Kasprowicza i Wincentego Lutosławskiego, zostaje sekretarzem redakcji „Słowa Polskiego” i jego stałym recenzentem teatralnym.

1908

Ukazuje się pierwszy tomik wierszy pt. „Połów gwiazd”.

1910 - 1914

Okres podróży zagranicznych. Pisarz wówczas zwiedził Włochy, Francję i Niemcy.

1912

Zawiera związek małżeński z Emilią z Bażeńskich, ziemianką ze Żmudzi, studentką biologii Uniwersytetu Lwowskiego.

1914

Makuszyńscy zostają na Litwie aresztowani i jako obywatele austriaccy zesłani do Guberni Kostromskiej za Wołgę.

 

1915

W maju 1915 roku małżonkowie powrócili do Lwowa, gdzie Makuszyński objął posadę kierownika działu dramatu w Lwowskim Teatrze Miejskim.

pochodzą „Szkice

1915 - 1918

Makuszyńscy przymusowo mieszkają w Kijowie. Z tego okresu pochodzą „szkice do pamiętnika”.

1920

Bierze udział w wojnie polsko - bolszewickiej, służąc piórem w Referacie Literackim Wydziału Prasowego (Oddział II) Armii Ochotniczej.

1920 - 1924

Prowadzi dział krytyki literackiej i teatralnej w chadeckim dzienniku „Rzeczpospolita”.

1926

Za poemat „Pieśń o ojczyźnie” otrzymuje Państwową Nagrodę Literacką. Umiera jego żona Emilia.

1927

W sierpniu 1927 roku pisarz żeni się ze śpiewaczką i pedagogiem - Janiną Gluzińską.

1931

Nadanie Makuszyńskiemu tytułu Honorowego Obywatela Zakopanego.

1937

Pisarz zostaje członkiem Polskiej Akademii Literatury.

1933 - 1939

Stały felietonista „Kuriera Warszawskiego”.

1944

We wrześniu 1944 roku, wraz z ludnością cywilną, Makuszyński znajduje się w obozie w Pruszkowie, potem w Opocznie. 5 listopada 1944 roku państwo Makuszyńscy zamieszkują w Zakopanem w willi „Opolanka”.

1948

Pisarz wraz z R. Brandtstaetterem i J. Meissnerem kieruje zakopiańskim Klubem Literackim.

1953

31 lipca 1953 roku pisarz umiera. Zostaje pochowany na Cmentarzu Zasłużonych - Pęksów Brzyzek.

1966

Z inicjatywy żony Janiny zostaje utworzone Muzeum Kornela Makuszyńskiego.