Kornelówka włączyła się w akcję Ministerstwa Edukacji Narodowej „Szkoła pamięta” i zorganizowała działania upamiętniające ważne postaci oraz wydarzenia.
Kulminacja naszej aktywności przypadła na 24 października 2019r.(tuż przed Świętem Zmarłych)
Minister Edukacji Narodowej Dariusz Piontkowski zaprosił nas do udziału w akcji słowami, które są nam bliskie: "Zbliżają się dni, w których w szczególny sposób pamiętamy o zmarłych. Porządkujemy groby i zapalamy znicze. Wspominamy zarówno naszych bliskich, jak i tych, którzy zapisali się w historii – tej ogólnonarodowej i lokalnej. Pamięć o nich jest wyrazem szacunku dla ich życia i dokonań".
Poczuliśmy się nie tylko zachęceni, ale zobowiązani do udziału w akcji, szczególnie, że obecny rok obfituje w ważne wydarzenia: 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej i 75. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.
Chcemy uwrażliwiać młodych ludzi na potrzebę pielęgnowania pamięci o bohaterach naszej wolności, szczególnie tych, którzy są związani z historią miejsc bliskich naszemu sercu, znajdujących się w naszych małych ojczyznach. Niezależnie od czasów w których przyszło nam żyć, niezależnie od różnych obliczy polskiego patriotyzmu, zawsze powinniśmy pamiętać słowa wypowiedziane przez Cypriana Kamila Norwida: „Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek”.
W ramach akcji „Szkoła pamięta” młodzież wielowymiarowo zgłębiała tematykę zagadnienia uczestnicząc w lekcjach języka polskiego oraz wiedzy o społeczeństwie, na których odbyły się spotkania i dyskusje dotyczące życia małych wielkich ludzi mieszkających w naszym mieście, gminie i regionie. Mogliśmy zatrzymać się na chwilę i zastanowić kim są lub kim byli Ci, co odeszli?
Był to czas zadumy nad przemijalnością życia, ale też nad zatrzymaniem tego, co jeszcze nie umknęło. Słowa księdza Jana Twardowskiego „Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą” nabierają niezwykłej mocy, właśnie w tym momencie, gdy jeszcze możemy spotkać się z ludźmi, którzy nadal są wśród nas i mogą nam opowiedzieć o tym wszystkim, czego nie wiemy. Słuchaliśmy więc opowieści o historii naszych ziem, o bohaterach, którzy o nie walczyli, o tych, którzy przyczynili się do rozwoju naszego miasta oraz wszystkich innych historii spisanych ręką dzieci, wnuków lub prawnuków. Dyskusje i prezentacje multimedialne ożywiły miejsca, ludzi i wydarzenia.
Kulminacją naszej akcji była wycieczka patriotyczna uczniów z klasy VIIa i Vc.
W mglisty czwartkowy poranek 24. 10. 2019r. rozpoczęliśmy „swoją podróż” do lokalnych miejsc pamięci, by zgłębić ich historię, zapalić znicze, posprzątać bezimienne i opuszczone groby, odwiedzić groby zmarłych nauczycieli z naszych szkół oraz zatrzymać się na chwilę, by zapomnieć o pędzie obecnego świata.
Pierwszym przystankiem na trasie naszej wycieczki był pomnik poświęcony PIONIEROM ZIEMI KALISKIEJ, którzy w pamiętnym 1945 roku przybyli z centralnej Polski, Kresów Wschodnich oraz z miejsc deportacji i emigracji, by przywracać naszej kaliskiej ziemi polskie oblicze, tworząc podwaliny dnia dzisiejszego.
Kolejnym, niezwykle ważnym dla kaliszan miejscem był XIX- wieczny
Cmentarz zwany „Starym”. Tu zatrzymaliśmy się przy zabytkowym grobowcu rodziny Wittchow, budowniczych kamienic oraz gmachów publicznych w Kaliszu Pomorskim, a także przy obelisku poświęconym byłym ( niemieckim) mieszkańcom miasta. Dłuższą chwilę przeznaczyliśmy na rozmowę o polskich mogiłach, których już niewiele zostało na tym cmentarzu.
Ostatnim punktem naszej wycieczki, na który zaplanowaliśmy najwięcej czasu, był Nowy Cmentarz w Kaliszu Pomorskim, który, jak się później okazało, wcale nie jest taki nowy, bo otwarto go 6 marca 1963 roku. Tu pochowani są nasi bliscy oraz nauczyciele, którzy nas uczyli , albo inni, których nie znamy, ale opowiadali o nich nasi rodzice lub nasze opiekunki.
Przy kaplicy zatrzymaliśmy się przed obeliskiem poświęconym pomordowanym w Katyniu i wielu innych miejscach zbrodni stalinowskich. Oddaliśmy im hołd i zapaliliśmy znicze.
Nieco dłużej staliśmy przy grobie kaliskiego Żołnierza Wyklętego Kazimierza Przybysławskiego pseudonim „Młot”- kawalera orderu Virtuti Militari, by wysłuchać wielu pięknych historii o zwykłych i niezwykłych ludziach.
Odwiedziliśmy też mogiły naszych nauczycieli oraz koleżanek i kolegów. Odeszli niestety zbyt szybko. Pozostawili pustkę w naszych sercach.
Wszędzie zapalaliśmy znicze i słuchaliśmy opowiadań.
Wracaliśmy do szkoły w zadumie nad przemijalnością życia, ale z radością w sercu, że spełniliśmy swój obowiązek wobec Tych, którzy od nas odeszli.
„Szkoła pamięta” – to nie tylko hasło, to prawda o polskiej szkole, bo my pamiętamy i nigdy nie zapomnimy!
Aneta Hrabeć i Danuta Kulik
z Uczniami
